We took the divergent path and fucked ourselves royally

Dobry benchmark social mediów (aka snake oil 2.0) – Pepsi przesunęło dziesiątki milionów dolarów z telewizji do social media. Rezultaty imponujące – 5% spadek udziału w rynku (wart circa 400 mln $) oraz, po raz pierwszy w historii, spadek na trzecie miejsce na liście najpupularniejszych napojów. Nad projektem znęca się zły człowiek z Ad Contrarian:

The Refresh Project accomplished everything a social media program is expected to: Over 80 million votes were registered; almost 3.5 million „likes” on the Pepsi Facebook page; almost 60,000 Twitter followers. The only thing it failed to do was sell Pepsi.

Gdyby ktoś w Pepsi (np. chief consumer engagement officer) czytał McLuhana, to mógłby się dowiedzieć, że nowe media nie zastępują dotychczasowych, but hey! Jestem pewien, że był to fajny projekt dla agencji, zgarnął sporo nagród i ktoś sobie kupił nowy samochód i dużo kokainy. Well done.

Jako bonus, inny zacny tekst tegoż autora, na podobny temat (gdyż nie lubi on wyraźnie reklamy internetowej) – Gravity and the Web:

Can anyone name even five serious non-native, consumer-facing brands that have been built primarily by Web advertising? Is there a major brand of coffee, butter, beer, bread, chicken, gasoline, soda, peanut butter, dog food, milk, tires, potato chips, life insurance, lawn mowers, toothbrushes—you get the point—that has been built primarily by Web advertising? I’m a little slow, but frankly, I can’t even think of one.